Rachel Rumai Diaz (spoken word) en Lilian Farahani (sopraan) brengen, voortgestuwd door het dynamische spel van Ragazze Quartet, een gesproken en gezongen ode aan de vrouw van wie de stem te weinig gehoord wordt.

We maken een reis van de harmonische kracht van zusterschap, langs de soms pijnlijke noodzaak van het bestaan van safe spaces, naar een ritselende revolutie die aanzwelt door de hele stad.

De nieuwe muziek van de Iraans-Nederlandse componist Aftab Darvishi vertegenwoordigt zowel de westerse als oosterse muziektraditie. Haar werk is verstild en atmosferisch met verschillende klankkleuren en nuances. De sprekende teksten zijn van de hand van Rachel Rumai Diaz.

Muzikale inspiratie, verhalen en ervaringen van vrouwengemeenschappen ‘aan de rand van de stad, in het hart van de samenleving’ vormen de inspiratie voor deze muzikale vertelling.

“In dit uur dat we samenzijn is alles wat er buiten deze muren gebeurt even niet belangrijk. Hier, in deze ruimte die we voor even herinrichten, waar we elke week weer stoelen bij elkaar schuiven, en meubels aan de kant zetten, is er genoeg plek voor iedereen aan tafel. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, waarom je hier bent of wat je hierna gaat doen. Als je wilt, mag je zelfs even niet jezelf zijn, en als je behoefte hebt om je verhaal te vertellen, is dat ook goed. Maar allereerst, laat me je voorstellen aan de rest van de groep.”